اصول گرده سازی

از شاخه تسمه ۱۰۰×۱۰ قطعه‌ای به طول دلخواه معمولا به طول تیغه اره یعنی ۳۰ سانتی متر  می‌برند و بعد در طول و عرض قطعه کار با یک خط کش فلزی خطوط موازی به فاصله عرض تیغه اره با سوزن خط کش رسم می‌کنند از تقاطع این خطوط موازی طول و عرض قطعه کار مربع‎‌هایی حاصل می‌شود به رئوس این مربع ها‌ در روی قطعه کار با چکش سنبه می‌زنند و گویند قطعه کار آماده جوشکاری است.

چون مسیر جوشکاری با سنبه دقیقا مشخص شده است کارآموزی که تازه می‌خواهد جوشکاری کند اگر راست دست باشد معمولا از طرف چپ به راست در عرض قطعه کار در فاصله دو خط موازی که سنبه نشان خورده جوشکاری می‌کند و زاویه الکترود با قطعه کار در جوش تخت ۶۵ الی ۷۵ درجه می‌باشد و سرعت حرکت  دست در طول جوشکاری باید یکنواخت باشد تا ضخامت گرده جوش به یک اندازه حاصل شود و عرض جوش در روی این تسمه ۱۰۰×۱۰ عرض تیغه انتخاب می‌نمایند و ضخامت گرده جوش حدود ۲ میلیمتر می‌باشد و همین که الکترود تمام شد الکترود دیگر در دهانه انبر جوشکاری قرار داده و زغال جوش را بعد از سرد شدن جوش در حالی که عینک حفاظتی به چشم دارند پاک می‌کنند و بعد جوشکاری را ادامه می‌دهند این مدل جوشکاری در روی قطعه کار را گرده سازی می‌گویند و در گرده سازی مرکب کارآموز بعد از سنبه نشان زدن قطعه کار به جای این که در فاصله بین دو سنبه نشان جوشکاری کند روی خط سنبه نشان خورده شروع به جوشکاری می‌کند و نوسان دست را خیلی کم می‌کند به طوری که به نظر می‌رسد که الکترود را روی خط می‌کشد همین که به آخر خط رسید باز از بغل همان خط جوش بدون این که جوش را قطع کند جوش را در جهت عکس ادامه می‌دهند و همین که الکترود تمام شد بلافاصله الکترود را عوض کرده بدون این که کار سرد شود به جوشکاری ادامه می‌دهند تا اینکه تمام سطح قطعه کار جوشکاری بشود.
این روش اصول گرده سازی مرکب می‌گویند در هنگام جوشکاری آمپر و قطعه کار و الکترود باید با هم تناسب داشته باشند، انتخاب امپر مناسب در عمق نفوذ جوش و در نتیجه در استحکام جوش اثر زیادی دارد امپری که برای جوشکاری تنظیم می‌شود اصولا با ضخامت قطعه کار و قطر الکترود ارتباط مستقیم دارد یعنی اگر قطعه کار ضخیم باشد قطر الکترود باید بیشتر بوده و امپر انتخابی نیز زیاد باشد معمولا کارخانجات سازنده در روی قوطی الکترود، آمپر برای قطرهای مختلف الکترود را درج می‌نمایند اما به طور تجربی می‌توان به ازاء هر میلیمتر از قطر الکترود بین ۳۰ تا ۳۵ آمپر در نظر گرفت ضمنا مقدار آمپر برای پاس‎‌های مختلف جوشکاری فرق می‌کند.
مثلا اگر برای پاس اول جوشکاری حدود ۱۲۰ آمپر در نظر بگیرد برای پاس‎‌های بعدی می‌توان تا بیش از ۲۲۰ آمپر در نظر گرفت اگر مقدار آمپر از حد معمول کمتر باشد نفوذ جوش کافی نخواهد بود و اگر آمپر بیش از اندازه باشد مقدار پهنای جوش زیاد شده و بدون این که در محکم بودن جوش اثری داشته باشد باعث مصرف زیاد و اتلاف الکترود می‌گردد.

شناسایی اصول جوشکاری تخت

شناسایی اصول جوشکاری تخت

اگر درز جوشکاری در سطح افقی باشد جوشکاری را تخت یا مسطح گویند. باید سعی شود تا حد امکان قطعات در وضع تخت جوشکاری شود برای این منظور در کارخانجات تولیدی از میزهایی که صفحه آن گردان می‌باشد استفاده می‌کنند. کار در صورت امکان به صفحه گردان میز بسته و درز را در وضع تخت جوشکاری می‌کنند. به طور کلی می‌توان جوشکاری در وضع تخت را به سه حالت تقسیم نمود.

الف- جوشکاری لب به لب

ب- جوشکاری لب روی هم

(در استاندارد درجه ۲ رشته تاسیسات حرارت مرکزی گنجانده نشده لذا توضیح داده نمی‌شود)

ج- جوشکاری گلوئی یا سپری و پیشانی

(در استاندارد دره ۲ حرارت مرکزی گنجانده نشده لذا توضیح داده نمی‌شود.) 

 شناسایی اصول جوشکاری لب به لب

در این روش لبه  دو قطعه فلز را در یک سطح افقی به هم نزدیک می‌کنیم و بعد از میزان کردن کامل فواصل در دو قطعه ابتدا خال جوش‎‌هایی می‌زنیم. باید دقت کرد که فواصل خال جوش‌ها‌ به یک اندازه باشد تا قطعه کار پس از گرم شدن تاب و پیچیدگی پیدا نکند. استحکام خال جوش ها‌ باید به اندازه‌ای باشد که پس از گرم شدن کار در مقابل نیروی پیچیدگی که به وجود می‌آید مقاومت کند. در موقع جوشکاری قطعات فولادی بزرگ باید از خال جوش زدن. گیره و بست استفاده کرد تا از تاب برداشت آن جلوگیری شود. قبل از خال جوش زدن و محکم نمودن کار باید لبه قطعات را آماده ساخت.

شناسایی اصول جوشکاری دور لوله‌ها‌

شناسایی اصول جوشکاری دور لوله‌ها‌

در هنگام جوشکاری لوله‌ها‌ آماده کردن لبه‎‌های جوش اهمیت زیاد دارد، چنانچه ضخامت جدار لول بیش از ۳ میلیمتر باشد باید پخ زده شود. در جوشکاری لب به لب لوله‌ها‌ ابتدا باید پلیسه لبه‌ها‌ را از بین برد بعدا لبه دو لوله را نزدیک یکدیگر قرار داده و اطراف لوله حدود ۳ تا ۸ خال جوش به فاصله‎‌های مساوی زده شود پس از آزمایش صاف بودن لوله می‌توان جوشکاری را شروع کرد. لوله ها‌ را می‌توان با جریان مستقیم و متناوب جوش داد و برای نفوذ بیشتر جوش می‌توان از قطب مستقیم استفاده کرد.
جوشکاری لب به لب لوله ها‌ در وضع ثابت یا در وضع گردان انجام می‌شود در وضع گردان لوله‎‌های  اینچ تا ۲ اینچ را در حالی که از ماسک ۱ کلاهی استفاده می‌کنند با یک دست لوله را روی غلطک چرخنده و با دست دیگر جوش تخت می‌دهند و اما اگر لوله قطرش بیشتر باشد در وضع گردان ابتدا محیط لوله را به چهار قسمت مساوی (a و b و c و d) تقسیم نموده، اول قسمت ad را عمودی از پایین به بالا جوشکاری کرده و سپس درز طرف مقابل یعنی d را باز هم عمودی و از پایین به بالا جوش می‌دهیم سپس لوله را ۱۸۰ درجه گردانده و در قسمت (b و c) را مطابق آنچه بیان شد جوش می‌دهیم پاس اول جوش را با الکترود نازک تر و پاس دوم و سوم را با الکترود ضخیم تر و امپر بیشتر جوشکاری می‌کنیم و برای از بین بردن نیروهای کشش داخلی درز جوش باید جوشکاری‎‌های مجدد را در جهت پاس قبلی جوشکاری کرد.

جوشکاری لب به لب لوله‌ها‌ در حالت ثابت

جوشکاری لوله‌ها‌ در حالت ثابت در وضع قائم انجام می‌شود مثلا از نقطه پایین لوله شروع کرده و جوشکاری را تا طرف بالا ادامه داده و سپس جوشکار در طرف دیگر لوله ایستاده مجدد از پایین جوشکاری را شروع کرده و تا بالا ادامه می‌دهند. گاهی ممکن است که از یک نقطه جوشکاری را شروع کرده و دور زد تا به نقطه اول رسید جوشکاری لوله ها‌ باید کاملا زنجیری و بدون تخلخل باشد. پس از جوشکاری باید زغال گرده جوش را پاک کرد و برای پاس بعدی لبه‎‌های کار را آماده ساخت. ضمنا باید دقت کرده که جوش کاملا نفوذ کند تا اتصال محکم و آب بندی کاملی به وجود آید.

برای جوشکاری لوله‌ها‌ می‌توان از پایه‎‌های مخصوص اهنی زاویه دار استفاده کرد این پایه‌ها‌ باید طوری  ساخته شود که اولا بتوان به آسانی خال جوش زد و ثانیا بتوان به راحتی کار را در آن چرخانید.

0 پاسخ

دیدگاه خود را ثبت کنید

میخواهید به بحث بپیوندید؟
مشارکت رایگان.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *