شناسایی اصول نصب و راه اندازی ملحقات کپسول‌های گاز

نصب و به کار انداختن دستگاه جوشکاری اکسی استیلن عملی است که باید هر روز چند بار انجام شود و چون این کار خطراتی دارد باید کپسول‌ها را با زنجیر یا تسمه به دیوار محکم کرد تا به زمین نیفتد زیرا افتادن کپسول ممکن است باعث انفجار و بروز سانحه ناگوار شود.

در به کار انداختن یک مدار جوشکاری اکسی استیلن باید نکات زیر را دقیقا رعایت شود:

1.  با باز کردن و بستن سریع شیر کپسول خاک و گرد و غبار و سایر مواد خارجی را از درون پستانک آن پاک کنید.
2.   مانومتر را به دهانه شیر کپسول‌هاوصل کنید (مانومتر استیلن به کپسول استیلن و مانومتر اکسیژن به کپسول اکسیژن).
3.  شلنگ‌ها را به مانومتر‌‌ها با بست‌های مخصوص وصل کنید.
4.   دسته پک جوشکاری گاز را به انت‌های دیگر شیلنگ‌های گاز با استفاده از بست‌های مخصوص وصل کنید و برای باز کردن و بستن شیر کپسول‌هاو سر پک‌های جوشکاری فقط از آچار‌های مخصوص این کار استفاده کنید این آچار‌هاطوری طرح شده که نیروی اهرمی آن‌هابرای بستن و محکم کردن اتصال‌‌های شیلنگ‌هاو مانومتر مناسب است.
5.  سرپیک مناسب را طوری روی دسته پک سوار کنید که سرپیک در وضع صحیح قرار گیرد و شیر‌هادر کنار و یا در زیر دسته پک واقع شود.
6.  هر دو شیر دسته یک یعنی اکسیژن و استیلن را کاملا ببندید.
7.  پیچ‌های تنظیم مانومتر را در هر دو کپسول به چپ بپیچانید تا کاملا شل شوند و بعدا شیر کپسول اکسیژن و استیلن را باز کنید و به محض باز کردن شیر کپسول‌‌هایکی از دو کج روی مانومتر فشار داخل کپسول اکسیژن و استیلن را نشان می‌دهند. با کف صابون آب بندی مهره مانومتر‌هارا روی کپسول‌هاآزمایش کنید که حتما باید کاملا آب بندی باشند در غیر این صورت مانومتر را باز کرده و واشر آب بندی داخل مهره را تعویض نمایید.
8.  پیچ تنظیم مانومتر اکسیژن و استیلن را آنقدر بپیچانید تا گج فشار دیگر مانومتر فشار لازم را برای جوشکاری نشان بدهد. در این موقع با کف صابون آب بندی شیلنگ‌هارا به دسته یک جوشکاری آزمایش نمایید.

حال مدار جوشکاری اکسی استیلن آماده بهره‌برداری است.

شناسایی اصول روشن کردن مشعل و تنظیم شعله جوشکاری

قبل از شروع به جوشکاری باید دقت کرد که نمره پک جوشکاری و فشار اکسیژن با کاری که می‌خواهند جوش بدهند مناسب باشد در غیر این صورت آن را عوض نموده و پک مناسب را به دسته پک باید بست حال برای روشن کردن مشعل جوشکاری (پک) به ترتیب اعمال زیر را باید انجام داد:

1. وسایل جوشکاری را دقیق بازدید نموده تا مطمئن شوید که هیچ عیب و نقصی در آن‌ها  نیست.
2.  مانومتر‌های اکسیژن و استیلن را بازدید کنید و پیچ تنظیم فشار آن‌هارا کاملا باز نمایید.
3.  شیر کپسول‌های اکسیژن و استیلن را آهسته باز کنید تا فشارسنج‌های قوی هر مانومتر فشار داخلی کپسول‌هارا نشان دهند.
4.  شیر اکسیژن و شیر استیلن دسته پک جوشکاری را به نوبت باز کرده و در همان موقع با سرعت توسط پیچ تنظیم فشار مانومتر، فشار مربوطه را با در نظر گرفتن فشار کاری مورد لزوم که آن را قبلا تعیین کرده اید تنظیم نمایید.
5.  ابتدا به اندازه تا  دور شیر اکسیژن پک را باز کرده و سپس شیر استیلن را تقریبا  دور باز نموده و در جلو سرپیک جوشکاری فندک می‌زنند در این موقع شعله در سر پک بدون آنکه دود‌های در هوای کارگاه پخش نماید بوجود می‌آید و بعد از روشن کردن مشعل جوشکاری می‌توان متناسب با کار شعله‌ی مورد لزوم را ایجاد نمود.
6.  اگر در وسط کار برای چند دقیقه ای می‌خواهید پک جوشکاری را خاموش کنید کافی است اول شیر استیلن و سپس شیر اکسیژن را ببندید و آن را در جای خود قرار دهید و اما در پایان به شرح زیر عمل می‌نمایند.

الف. ابتدا شیر استیلن و بعد شیر اکسیژن پک را ببندید تا شعله خاموش شود.

ب. شیر‌های کپسول‌های اکسیژن و استیلن را محکم ببندید.

ج. شیر‌های پک جوشکاری را باز کنید.

د. منتظر باشید تا عقربه‌‌های هر دو فشارسنج مانومتر‌های اکسیژن و استیلن به نقطه صفر برگردد.

ه. پیچ تنظیم مانومتر‌‌های اکسیژن و استیلن را تا آخر باز کنید.

ی. شیر‌های اکسیژن و استیلن را در روی دسته پک جوشکاری ببندید و پک را در محل مخصوص خود قرار دهید.

آشنایی با شعله و ویژگی مناطق مختلف آن

عمل جوشکاری را موقعی می‌توان به نحو صحیح انجام داد که اولا گاز‌های اکسیژن و استیلن را به نسبت معینی با هم مخلوط نموده و در سر مشعل محرق نمود. ثانیا به راحتی و با سرعت کافی محل جوشکاری را به درجه حرارت ذوب رساند.

آشنایی با میل جوش، انواع و کاربرد آن‌ها

برای پر کردن درز دو قطعه فلزی که باید به هم جوش داده شود از سیم جوشکاری استفاده می‌شود سیم جوشکاری باید دارای دو خاصیت زیر باشد

الف. از جنس همان قطعات فلزی باشد که باید به هم جوش داده شود.

ب. هر چه ممکن است خانه باشد.

سیم‌های جوشکاری برای آهن و فولاد به یک طول ولی به قطر‌‌های متفاوت در بسته‌‌های ۳۰ کیلو گرمی به فروش می‌رسد. این سیم‌‌ها را به منظور حفاظت ان‌ها در مقابل زنگ و پوسیدگی آب مس می‌دهند. سیم‌های جوشکاری فولاد را که پوشش مسی ندارند باید با گریس چرب کرد. سیمای جوشکاری آهن ترکیبی است از آهن سوئدی خالص و ۰.۰۲ تا ۰.۰۴ درصد کربن. مقدار گوگرد و سفر و زنگ و ناپاکی این سیم‌ها باید به حداقل ممکن باشد. سیم‌های جوشکاری را باید در قفسه یا صندوق مخصوص انبار کرد و آن‌ها را بر حسب جنس و قطر تقسیم بندی نموده و هر قسمت را در جای مخصوص چید. در قفسه‌‌های جوشکاری باید محل مخصوصی برای سیم‌های استعمال شده موجود باشد سیم‌های کوتاه را می‌توان به یکدیگر جوش داده به صورت سیم بلندی درآورد. جنس سیم جوشکاری فولاد باید بسیار عالی باشد تا استحکام درز دو قطعه فولادی که به وسیله‌ی آن جوش داده می‌شود کافی و رضایت بخش شود. سیم جوشکاری، هنگام ذوب شدن در حرارت شعله‌ی عادی یا خنثی  باید جرقه نزند و سیال باشد.

سیم جوشکاری چدن میله ریخته شده چهار گوش یا گردی است که به هیچ وجه نباید کثافت و زنگ و تفاله و آلودگی‌‌های دیگر داشته باشد. با این هم باید گرد جوشکاری مخصوصی به کار برد. برای مس جوش سیم مخصوصی به کار می‌برند که جنس آن از برنج ( آلیاژ مس و روی) یا برنز(آلیاژ مس و قلع) است و باید بسیار پاک و خالص باشد در جوشکاری قطعات ریخته شده از آلومینیم از میله آلومینیم ریخته گری شده و در جوشکاری ورق آلومینیم از سیم آلومینیوم استفاده میشود. سیم‌‌های جوشکاری آلومینیم نیز باید خالص بوده و اکسیده نشده باشد.

شمش‌‌های آلومینیوم ریخته با ابعاد مقطع ۶*۶ میلی متر و طول ۴۵ سانتیمتر است. سیم‌‌های آلومینیومی به قطر سه میلیمتر و به شکل حلقه‌‌هایی به وزن ۳۵ کیلوگرم در بازار به فروش می‌رسد. برای جوشکاری ورق‌‌های به ضخامت ۱ تا ۶ میلیمتر از مفتول‌‌های به قطر ۱ تا ۳ میلیمتر و برای ورق‌‌های ۸ تا ۲۰ میلیمتر از مفتول‌های به قطر ۴ تا ۸ میلی متر استفاده می‌کنند. در جوشکاری برنج باید فقط از سیم‌‌های جوشکاری مخصوص که مقدار مس آن‌ها از ۴۲ تا ۸۵ درصد است استفاده نمود.