چگونه دستگاه‌های حرارت مرکزی کار می‌کند؟

آشنایی با نقشه‌های ساخت نقشه‌های ساختمانی مسیرهای لوله کشی.

رسم لوله کشی در طبقات

در انتخاب مسیر و رسم لوله کشی شوفاژ باید حتی الامکان موارد زیر را در نظر گرفت:

۱. ساختمان با مقیاس (پلان) را تهیه کرده و محل رادیاتورها را روی آن ترسیم می‌کنیم. باید توجه کرد که رادیاتورها معمولا در محل‌هایی که بیشترین تلفات حرارتی را دارند قرار بگیرند.

۲. طول و عرض رادیاتور را با توجه به مقیاس می‌کشیم و محل اتصال لوله‌های شبکه به علم رادیاتور بابا دو دایره کوچک نشان می‌دهیم مانند شکل ○○□ او چنانچه رادیاتور بیش از ۲۵ پرده داشته باشد محل لوله‌های رفت و برگشت را در دو طرف می‌کشیم مانند ○□○

۳. انتخاب محل رادیاتور و همچنین مسیر لوله بایستی طوری در نظر گرفته شود که امکان هرگونه تغییرات احتمالی و هواگیری وجود داشته باشد.

۴. در هر طبقه محل رایزرهای لوله‌های رفت و برگشت نشان می‌دهیم.

۵. با توجه به محل قرارگیری رادیاتورها و رایزرها طرحی برای تغذیه انشعابات در نظر می‌گیریم و سعی می‌کنیم که ضمن انتخاب کوتاه‌ترین مسیر و کمترین پیچ و خم حتی الامکان آب گرم به طور یکنواخت به تمام رادیاتورها برسد. برای این منظور در صورتی که شبکه با برگشت مستقیم مناسب نباشد از شبکه با برگشت معکوس استفاده می‌کنیم.

۶. پس از مشخص شدن طرح شبکه، اقدام به کشیدن مسیر لوله رفت با استفاده از خط ممتد و برگشت با استفاده از خط چین می‌نماییم. انشعاب برگشت بایستی به دایره نزدیک رادیاتور و انشعاب رفت به دایره دیگر اتصال یابد.

۷. پس از رسم رادیاتورها و کلیه خطوط لازم اقدام به اندازه گیری قطر لوله‌ها و نوشتن مشخصات رادیاتورها می‌نماییم قطر هر قطعه لوله را در حد فاصل دو انشعاب بر حسب میلیمتر (یا اینی از شابلون اعداد مناسب مقیاس پلان را می‌نویسیم و با استفاده از یک خط رابط کمکی مد می‌نماییم. در صورت هم قطر بودن لوله‌های رفت و برگشت کنار هم می‌توان از یک شماره با دم کمکی استفاده نمود.
مشخصات رادیاتور انتخابی را که عبارت از n تعداد پره‌ها، L طول بر حسب میلی متر h ارتفاع و w پهنا می‌باشند به شکلی مناسب در کنار هر رادیاتور مثلا می‌نویسیم. در اینجا منظور انتخاب یک رادیاتور ۲۲=n پرده به ارتفاع ۵۰۰ و طول ۹۹۰ میلیمتر می‌باشد. در نقشه لوله کشی حرارت مرکزی طبقات اندازه قطر لوله‌های قائم (رایزر) را در محلی که از آن‌ها انشعاب گرفته می‌شود می‌توان به صورت یک دایره و یک خط کسری نشان داد.

عددی که در بالای خط کسری قرار دارد نشان دهنده اندازه قطر رایزر بالا رونده و عدد زیر خط نشان دهنده قطر رایزری است که به شبکه طبقه پایین متصل می‌گردد. مثلا علامت نشان می‌دهد که یک لوله قائم به قطر ۴۵ میلیمتر از طبقه پایین به طبقه بالاتر می‌رود.

آشنایی با استانداردهای فواصل لوله‌های

در لوله کشی سیستم حرارت مرکزی به طریقه توکار فواصل لوله‌ها باید به شرح زیر باشند:

لوله‌های اصلی رفت و برگشت شوفاژ در داخل ساختمان از همدیگر (محور به محور) ۵ الی ۸ سانتیمتر باید از هم فاصله داشته باشند.
فاصله محور به محور دو سر لوله رفت و برگشت که به آن‌ها رادیاتور
ارتفاع دو سر لوله رفت و برگشت که بر آن‌ها رادیاتور بسته می‌شود از کف تمام شده ۶ إلى ۷ سانتی‌متر و از کف ناتمام ۱۲ الی ۱۴ سانتیمتر می‌باشد و در مورد رادیاتورهای آلومینیومی فاصله دو سر لوله از کف تمام شده ۱۰ الی ۱۱ سانتی متر می‌باشد.
فاصله دو سر لوله رفت و برگشت که به آن‌ها رادیاتور فولادی یا چدنی بسته می‌شود از دیوار تمام شده ۱۵ سانتیمتر و از دیوار ناتمام ۱۸ سانتی‌متر باید فاصله داشته باشند و اگر رادیاتور آلومینیومی می‌باشد این فاصله از دیوار تمام شده ۷ و از دیوار ناتمام ۱۰ سانتیمتر می‌شود.
لوله‌ها باید برابر نقشه‌ها، راست، شاقولی و حتی المقدور بدون خم، موازی و یا عمود بر دیوارهای ساختمان به صورت مرتب نصب شوند.
لوله‌ها باید نزدیک دیوارها، تیغه‌ها و سقف‌ها قرار گیرند. تغییر زاویه در لوله کشی برای پیروی از امتداد دیوارها طبق دستور انجام می‌شود.
لوله‌ها را باید به موازات هم کار گذاشت. فاصله آن‌ها از همدیگر باید به اندازه‌ای باشد که نصب و عایق کاری کامل لوله‌ها و دسترسی به شیرها برای بازدید و تعمیر میسر باشد.

لوله‌هایی که از داخل و یا از زیر دیوارها رد می‌شوند باید در برابر بار خارجی محافظت گردند
هیچگونه عملی که به اسکلت ساختمان آسیب وارد می‌آورد از قبیل شکاف دادن و بریدن مجاز نمی‌باشد مگر تا حدودی که دستگاه نظارت اجازه دهد.
لوله‌هایی که در خارج ساختمان و یا در دیوارهای خارجی ساختمان نصب می‌شوند باید در برابر یخبندان محافظت گردند.
لوله‌های افقی باید شیب یکنواختی حداقل برابر ۱ سانتیمتر در ۱۰۰ سانتیمتر به سمت نقاط پایین لوله کشی داشته باشند تا هنگام لزوم بتوان آن‌ها را خالی کرد. هرگاه به علت طول زیاد تأمین شیب پیوسته میسر نباشد می‌توان نقاط تخلیه فرعی دیگر در طول مسیر لوله ایجاد کرد و لوله را از این نقاط به طور قائم به تراز بالاتر برد. انشعابات باید به سمت لوله‌های قائم و لوله‌های اصلی شیب داشته باشند در پایین‌ترین نقطه لوله‌های قائم و در نقاط تخلیه، شیر تخلیه برنجی با یک مغزی و درپوش پیش بینی شود.
در داخل سوراخ‌هایی که برای عبور لوله‌ها از دیوارها، کف، سقف‌ها، در داخل و خارج ساختمان می‌شود باید غلاف فلنچ دار از فلز یا دیگر مصالح مقاوم در برابر خوردگی کار گذاشته شود. این باید به طور محکم در محلی نصب شود و لوله‌ها به راحتی از داخل آن‌ها بگذرد.