چگونه افت فشار در لوله‌ های حرارت مرکزی ایجاد می‌شود؟

شوفاژکار در موقع لوله کشی مدار سیستم‌های حرارت مرکزی باید از حداقل اتصالات (اتصالات دنده‌ای یا جوشی) استفاده نماید زیرا هر تک به تک اتصالات استفاده شده در مدار افت فشار ایجاد می نمایند و نیز لوله‌ای که با لوله بر بریده می شود دهانه آن قبل از استفاده حتما بایستی برقو زده شود زیرا لوله بر باعث جمع شدن دهانه لوله و در نتیجه سبب ایجاد افت فشار در مدار میگردد و نیز در موقع لوله کشی مدار باید به جهت حرکت مولکول‌های آب گرم نیز توجه شود چون مولکول‌های آب گرم به طرف بالا حرکت می‌کنند در غیر این صورت ایجاد افت فشار در مدار خواهند نمود.

شناسایی اصول تست لوله‌ های حرارت مرکزی

بعد از اتمام لوله کشی سیستم‌های حرارت مرکزی لازم است که مدار از نظر آب بندی تست شود برای این منظور به سر تمام انشعابات در پوش زده و سپس از یک نقطه که آب به راحتی می‌تواند در مدار جاری شود با آب پر می‌نمایند و برای هواگیری می‌توان یک یا دو درپوش را در نقاط مختلف ساختمان باز یا شل نمود که هوا از آنجاها خارج شود و به محض رسیدن آب به این نقاط آن‌ها را سفت می‌کنند همین که مدار کاملا از آب پر شد از همان نقطه که آب را به مدار وارد می‌کردند به آن نقطه سطل تست را می‌بندند و سطل تست را پر از آب کرده تلمبه می‌زنند و آنقدر به تلمبه زدن ادامه می‌دهند که فشار سنج سطل تست به ۱.۲ برابر فشار بهره برداری از مدار برسد.

معمولا در عمل با ۴ اتمسفر فشار سیستم‌های حرارت مرکزی واحدهای مسکونی معمولی را آزمایش می‌کنند و اصولا باید مدار برای مدت ۸ ساعت در زیر تست باقی بماند و بعد از ۸ ساعت لوله و اتصالات و جوش‌ها را بازدید نموده و اگر نشتی در مدار دیده نشود گویند مدار آماده بهره برداری است و در غیر این صورت اشکال نقطه معیوب را برطرف نموده و مجددا مدار را برای مدت ۸ ساعت زیر تست نگه می‌دارند و تست کردن دیگ شوفاژ را بعد از اتمام جمع کردن دیگ انجام می‌دهند که آن را در مبحث طریقه جمع کردن دیگ‌های چدنی قبلا توضیح داده شده است.

توانایی نصب دیگ‌های چدنی لوله‌ های حرارت مرکزی

دیگ: یکی از وسایل مهم حرارت مرکزی دیگ است. وسیله انتقال حرارت از سوخت مشخصی به سیال معینی مانند آب از راه جدار فلزی می‌باشد. سوخت لازم برای تولید حرارت در دیگ به صورت‌های جامد. مایع و گاز مصرف می‌شود. انتخاب هر یک از سوخت‌ها بستگی دارد به:

اولا: مشخصات دیگ مانند طرز تنظیم و کنترل و ظرفیت آن.

ثانیا: امکانات محلی و هزینه تهیه آن.

دیگ‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند:

• دیگ‌های آب گرم
•  دیگ‌های بخار

۱- دیگ‌های آب گرم

داخل دیگ فقط آب بوده و سعی بر آن است که به هیچ وجه بخار تولید نشود. درجه حرارت آن به وسیله ترموستات همیشه باید تنظیم و کمتر از درجه حرارت اشباع مربوط به فشار روی دیگ باشد. در تأسیسات حرارت مرکزی برای گرم کردن آب سیستم و نیز آب گرم مصرفی از انواع دیگ‌های فشار کم استفاده می‌شود. دیگ‌های آب گرم از لحاظ نوع جنس ممکن است چندانی با فولادی باشند.

۲- دیگ‌های چدنی

دیگ‌های چدنی عمر زیادی داشته و اغلب به صورت پر، که بر حسب ظرفیت مورد نیاز تعداد مشخصی از آن‌ها مونتاژ می‌گردد که در صورت لزوم می‌توان هر یک از پره‌ها را تعویض یا تعمیر کرد. داخل دیگ‌هایی که با سوخت جامد کار می‌کنند شبکه چدنی و خاکستر دان به کار می‌رود و دریچه تنظیم مکش دود در روی کانال خروج گاز و دود نصب می‌گردد ولی اگر سوخت مایع به کار رود در جلوی دیگ صفحه مربوط مشعل و در روی کانال خروج دریچه انفجار تعبیه و نصب می‌گردد تا در حد انفجار فشارهای غیر عادی این دریچه بتواند باز شده و فشار حاصل از آن را بدون آن که به دیگ صدمه بزند به خارج دیگ منتقل نماید معمولا داخل دیگ و محل‌هایی که در معرض مستقیم شعله هستند با آجر نسوز و ملات پوشانده می‌شود تا حرارت زیاد موجب فرسودگی و از بین رفتن دیگ نگردد.

حرکت دود بر حسب روش سازنده دیگ طوری در نظر گرفته می‌شود که حداکثر استفاده از گاز گرم در تماس با پره‌های چدنی بشود. آجر چینی داخل دیگ طبق دستور سازنده باید طوری باشد که جلوی معبر گاز را که باید از لا به لای پره‌ها عبور نماید نگیرد. چون دیگ‌های چدنی شکننده هستند در موقع حمل و نقل قطعات آن باید مراقبت به عمل آید که ضربه‌ای به آن وارد نشود. هرگاه دیگ بدون آب بماند در اثر حرارت ترک بر می‌دارد. برخی دیگ‌های چدنی کوچک مجهز به منبع دو جداره می‌باشند که آب گرم مصرفی ساختمان را نیز تهیه می‌کنند. فضای احتراق و مقدار سوخت در داخل دیگ و بخصوص انتخاب نازل با دبی صحیح و زاویه پاشش مناسب. در مورد مصرف سوخت مایع دخالت عمده در کار صحیح دیگ خواهد شد.

پره‌های جلو و انتهای دیگه در نقاط مختلف و مناسب در روی بدنه دارای چند مجرا که محل ارتباط لوله‌های رفت و برگشت با واسطه کلکتور و اتصال آب تغذیه و اتصال مربوط به شیر تخلیه و شیر اطمینان و فشارسنج (مانومتر) و ترمومتر و ترموستات و همچنین دریچه‌ای نیز برای بازدید شعله در قسمت جلو تعبیه شده است فضای احتراق از قسمت جلو جهت نصب مشعل و از پشت به لحاظ نصب دودکش باز است. دیگ‌های چدنی معمولا برای تحمل فشار ۵ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع ساخته می‌شود و فشار آزمایش آن‌ها ۷ کیلوگرم بر سانتیمتر مربع است.

قدرت ظرفیت حرارتی دیگ‌ها نیز بر حسب کیلوکالری در ساعت تعیین می‌شود و این مقدار حرارتی است که در هر ساعت می‌تواند به آب منتقل نماید. معمولا در مورد دیگ‌های چدنی این ظرفیت فعلا از ۲۰۰۰۰۰ تا ۰۰۰۰۰ ۵۰ کیلو کالری در ساعت می باشد. راندمان دیگ‌ها در مورد سوخت جامد ۵۰ تا ۶۰ درصد و در مورد سوخت مایع و گاز ۸۵ درصد است ظرفیت دیگ‌های چدنی بر حسب کیلو کالری در ساعت و یا سطح حرارتی داده می‌شود.

دیگ چدنی شامل پره‌های جلو – وسط و عقب – درب – فلنچ – دودکش – پیچ و مهره‌های مخصوص – لولا – بوش مای وصل پره – روپوش فولادی با عایق پشم شیشه – آجر نسوز مخصوص انتهای دیگ. خمیر آب بندی و مواد ایزولاسیون درب بوده و به صورت مونتاژ نشده به دلیل راحتی حمل و نقل از طرف کارخانه تحویل می‌گردد که بایستی توسط سفارش دهنده در محل موتورخانه به وسیله شوفاژکار مونتاژ می‌گردد.